Bukrebyu: How Much Land Does A Man Need, ni Leo Tolstoy

BUKREBYU

How Much Land Does A Man Need by Leo Tolstoy

Munting sanaysay ni Greg Bituin Jr.

Nabili ko ang aklat na “How Much Land Does A Man Need” ni Leo Tolstoy sa Fully Booked sa Gateway, Cubao, noong Pebrero 24, 2018 sa halagang P80.00. Isinalin ito sa Ingles, mula sa Ruso, ni Ronald Wilks. Ang aklat na iyon ang ika-57 aklat sa kabuuang 80 aklat ng Penguin Classics. Umabot ang aklat ng 64 pahina, na may dalawang maikling kwento. Ang una nga ay ang nabanggit ko, na may 21 pahina, at ang ikalawa’y ang What Men Live By, na akda rin ni Tolstoy, na umaabot naman ng 31 pahina, mula mp. 23-53.

Ang kwento ay binubuo ng siyam na kabanata. Ang bida rito ay si Pakhom, isang magsasakang naghangad magkaroon ng maraming lupain.

Noong panahong iyon, nagpasya ang isang kasera sa nayon na ibenta ang kanyang mga ari-arian, at ang mga magsasaka roon ay bumili ng halos lahat ng lupaing kaya nilang bilhin. Si Pakhom mismo ay bumili ng ilang lupain, at sa pamamagitan ng pagtatrabaho ay nabayaran niya ang kanyang mga utang at nabuhay ng komportable. Pumunta pa siya ng ibang lupain upang bumili pa ng mas maraming lupain. Paniwala niya, pag marami siyang lupain, hindi na siya matatakot sa demonyo.

Hanggang makilala ni Pakhom ang mga Bashkirs, na mga simpleng tao lang na maraming lupain.  Nais niyang bilhin ang lupa ng mga ito. Sa halagang isang libong rubles, lalakarin ni Pakhom ang lupa mula sa simula o tinatapakan niya hanggang makarating muli sa simula bago magtakipsilim, at ang mga naabot niya ang kanyang magiging lupain. Subalit pag hindi siya nakarating sa simula bago magtakipsilim, mawawala na ang kanyang pera’t hindi magkakaroon ng lupa. Kaya naglakad siya hangga’t kaya niya. Nang dapithapon na’y nagmadali siya upang makaabot sa pinagsimulan niya. Subalit sa kanyang pagod, siya’y tumumba’t namatay. Inilibing siya ng kanyang mga kaibigan sa isang libingang may anim na talampakan, na siyang sagot sa katanungang binanggit sa pamagat ng kwento.

Isa ito sa mga sikat na akda ni Tolstoy. At kung may pagkakataon ay isasalin ko ito sa wikang Filipino upang mas mabasa ng nakararami pa nating kababayan.

* Unang nalathala sa pahayagang Taliba ng Maralita, ang opisyal na publikasyon ng Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML), isyu ng Hulyo 16-31, 2020, pahina 16.

* Nalathala rin sa isyung ito ng Taliba ng Maralita, pahina 20, ang tulang: 

Gaano karaming lupa ang kailangan ng tao?

pamagat pa lang ng aklat, nakakaintriga na

anong sagot sa tanong? ito ba'y pilosopiya?

"How much land does a man need?" ay pamagat at tanong pa

na magandang akda ni Leo Tolstoy mula Rusya

tanong bang ito'y tungkol sa pribadong pag-aari?

ilang lupa ang dapat mong ariin kung sakali?

libu-libong ektarya ba sa puso mo'y masidhi?

dahil ba sa lupa kaya maraming naghahari?

ilan bang lupa ang kailangan ng isang tao?

bibilhin? aagawin? palalagyan ng titulo?

pinalalayas ba ang dukha para sa negosyo?

at kapag yumaman na, sa pulitika'y tatakbo?

di ko pa tapos basahin ang nobela ni Tolstoy

sa pamagat pa lang, mapapaisip ka na tuloy

ilan na bang dahil sa lupa'y lumuha't nanaghoy?

ilan ang naging playboy, ilan ang naging palaboy?

pag wala ka bang lupa, ang buhay mo na'y hilahod?

kaya pribadong pag-aari'y itinataguyod?

ideyang pyudal? magkalupa ba'y nakalulugod?

o lupa'y kailangan mo sa libingan mo't puntod?

- gregbituinjr.

04.29.2020

Ang katwiran ng bituka

Ang katwiran ng bituka

anila, binigyan na ng bahay ang maralita

nang sa iskwater at barungbarong daw makawala

subalit nang nasa relokasyon na'y biglang-bigla

ibinenta ang bahay, bumalik sa dating lupa

ang ibang nakakaalam ay napapailing lang

lalo't di maunawaan ng kinauukulan

bakit muling pumaroon sa dating karukhaan

di pa ba sapat ang pabahay nilang inilaan

kung tinanong muna nila ang mga maralita

kung bahay ba ang problema kaya mukhang kawawa

upang tamang kalutasan sa problema'y magawa

at di sila itaboy sa malayong parang daga

bakit sila mahirap, hanapin ang kasagutan

bakit bahay na binigay ay kanilang iniwan

pagkat di sapat ang bahay kung walang kabuhayan

kayhirap kung danasin ng pamilya'y kagutuman

sa pinagtapunan sa kanila'y walang serbisyo

mag-iigib sila sa sapa o malayong poso

walang kuryente kaya di makapanood dito

mabuti kung may maayos kang de-bateryang radyo

ospital ay kaylayo, paano pag nagkasakit

walang palengke, paano ka kaya magpapansit

wala ring masasakyan, maglalakad ka sa init

sa daang baku-bako, pawis mo'y tiyak guguhit

walang paaralan, saan mag-aaral ang anak

malayo ang bayan, kilo-kilometrong di hamak

tila kayo dagang sa relokasyon itinambak

may pabahay nga, ngunit gagapang naman sa lusak

makakain ba nila ang ibinigay na bahay

di sapat ang may tahanang doon ka humihimlay

paano kung pamilya'y magutom, doon mamatay

kaya unahin ang katwiran ng bitukang taglay

mabuting may makakain, tahanan mo ma'y dampa

ang pamilya'y di magugutom, di kaawa-awa

dapat lagi kayong busog upang di namumutla

kahit bumalik sa iskwater na kasumpa-sumpa

iskwater kasi'y masakit sa mata ng mayaman

at ito'y inayunan naman ng pamahalaan

dahil daw walang bahay, bahay din ang kalutasan

di nakurong dapat unahin ang kalam ng tiyan

tinawag silang mahihirap dahil hirap sila

tinawag silang dukha dahil walang-wala sila

walang pribadong pag-aari, sarili lang nila

di bahay ang problema, kundi kakainin nila

busog kung may pagkukunan lang ng ikabubuhay

ito ang sa pamahalaan ay dapat manilay

at kung may trabahong sapat, di problema ang bahay

mabibili pa ang pagkaing may sustansyang taglay

ang katwiran ng bituka'y huwag balewalain

sa batas at patakaran, ito'y laging isipin

at sa relokasyon, di dapat mahal ang bayarin

ibatay sa kakayahan ng naninirahan din

pabahay, ikabubuhay, serbisyong panlipunan

sa mga negosasyon ay magkasamang tandaan

tatlong sangkap upang maralita'y di magbalikan

sa dating tirahang sa kanila'y pinag-alisan

- gregbituinjr.

07.09.2020

Maikling Kwento: Pagdaluhong sa karapatan

Pagdaluhong sa karapatan

Maikling kwento ni Gregorio V. Bituin Jr.

Hulyo 1, 2020

"Alam nyo, naulit na naman pala ang nangyari kay Winston Ragos, iyon bang sundalong sinita ng limang pulis noong Abril at binaril ng walang laban ng isang pulis," sabi ni Mang Kulas na naggugupit sa barberya.

"Oo nga, Mang Kulas. Narinig ko rin sa balita kanina," sabi ng estudyanteng si Roberto na ginugupitan ni Mang Kulas.

"Bakit? Anong nangyari? Hindi ko yata narinig sa radyo kanina..." sabat naman ni Mang Lando na isa ring barbero.

"Aba'y pinagbababaril ng mga pulis ang apat na sundalo ng walang laban. Nangyari sa Sulu. Isang major, isang kapitan, at dalawa pang sarhento ang pinaslang, ayon sa balita. Galit na galit nga ang pamunuan ng Philippine Army. Rubout daw," paliwanag ni Mang Kulas.

"Grabe na talaga ang nangyayari sa bayan natin. Sundalong walang laban pa ang pinaslang ng mga pulis. Tapos, sasabihin, nanlaban. Kung sila nga ay di nagkakakilanlanan na umabot pa sa patayan, paano pa ang simpleng mamamayang mapapagkamalan?" ang komento naman ni Mang Lando. "Lalo na ngayong nais isabatas ang Anti-Terror Bill?"

"Dapat nga po huwag maisabatas iyang Terror Bill, dahil marami na tayong batas laban sa krimen. Dadagdagan pa ng mapanggipit na batas sa ating kalayaang magpahayag at yaon bang 'dissenting opinion'." Sagot naman ni Roberto.

Dagdag pa niya, "Nabalita pang 122 kabataan pala ang napaslang ng walang proseso dahil sa War on Drugs, kabilang na sina Danica Mae Garcia, limang taon, at Althea Barbon, apat na taon."

"At ano naman ang kaugnayan niyan?" tanong ni Mang Kulas.

"Para bang polisiya na ng mga pulis ang pumaslang, dahil iyon naman ang sabi ng Pangulo. Ubusin lahat sa ngalan ng War on Drugs. Kaya paslang lang sila ng paslang, tulad ng pagpaslang sa mga sundalo. Kaya dapat huwag maisabatas ang Anti-Terror Bill, dahil baka maraming pagdudahan at mapaslang ng walang due process." Paliwanag pa ni Roberto.

"Kaisa mo ako riyan. Tama ka. Sana'y respetuhin ang karapatang pantao ng bawat mamamayan," sabi naman ni Mang Lando. "May pagkilos pala bukas laban sa Anti-Terror Bill. Nais mo bang sumama? Magkita tayo rito bukas ng alas-otso ng umaga."

"Kung wala pong gagawin, susubukan ko pong sumama. Salamat po sa paanyaya."

"Pupunta tayo sa CHR ground. Doon gagawin."

"Sige po. Salamat po, Mang Kulas, sa gupit. Ito po ang bayad."

"Salamat din sa paliwanag mo. Ingat."

Hulyo 2, 2020

Nagkita-kita sina Roberto at Mang Lando sa Bantayog ng mga Bayani. Doon sila magsisimulang magmartsa patungo sa CHR ground. Sa Commission on Human Rights nila napiling gawin ang pagkilos dahil maaaring di sila galawin pag dito nila ipinahayag ang  kanilang  damdamin  laban  sa Anti-Terror Bill, na instrumento ng rehimen, na maaaring yumurak sa kanilang karapatang magpahayag, at akusahang terorista dahil lumalaban umano sa rehimen. 

Maya-maya lang ay nagmartsa na sila patungong CHR at doon ay nagdaos sila ng maikling programa, may mga talumpati at awitan.

Hulyo 3, 2020

Nabalitaan na lang nina Roberto sa telebisyon na pinirmahan na pala ng pangulo ang Anti-Terror Act of 2020, na mas kilala ngayon bilang Terror Law.

Hulyo 4, 2020

Agad na nagsagawa ng mga pagpupulong ang iba’t ibang grupo upang kondenahin ang anila’y batas na maaaring yumurak sa karapatang pantao. Ang petsang napagkaisahan nila ay Hulyo 7, 2020, kasabay ng ika-128 anibersaryo ng pagkakatatag ng dakilang kilusan ng Katipunan. Dito’y ipapahayag nila na ang Terror Law ang huling tangka ng rehimen upang depensahan ang administrasyon nito laban sa ngitngit ng mamamayan sa mga kapalpakan nito na mas inuna pa ang pagsasabatas ng Terror Law gayong walang magawa upang lutasin ang COVID-19. 

Naghahanda na rin ang mamamayan upang depensahan ang bayan laban sa ala-martial law na karahasan sa hinaharap.

* Ang maikling kwentong ito'y unang nalathala sa pahayagang Taliba ng Maralita, ang opisyal na publikasyon ng pambansang organisasyon ng Kongreso ng Pagkakaisa ng Maralitang Lungsod (KPML), isyu ng Hulyo 1-15, 2020, pahina 18-19.